Χούμπολτ, Καρλ Βίλχελμ φον-

(Humboldt, Πότσδαμ 1767 – Βερολίνο 1835). Πολιτικός και γλωσσολόγος, αδελφός του Αλεξάντερ. Διπλωματικός το 1790, πολύ γρήγορα συνδέθηκε φιλικά με τον Σίλερ και τον Γκέτε και διατήρησε πάντοτε ζωηρά τα δύο μεγαλύτερα ενδιαφέροντα της ζωής του: το πολιτικό και το φιλοσοφικοαισθητικό. Βρέθηκε στο Παρίσι στα χρόνια της Επανάστασης, που την παρακολούθησε με ελάχιστο ενθουσιασμό, και αργότερα διορίστηκε επιτετραμμένος της Πρωσίας στη Ρώμη, όπου μπόρεσε να έρθει σε άμεση επαφή με τον κλασικό εκείνο κόσμο που θεωρούσε πάντα ως το ιδανικό του ωραίου. Ο X. ξαναγύρισε στο Βερολίνο το 1809, όπου ασχολήθηκε με την οργάνωση του περίφημου πανεπιστημίου, που αργότερα πήρε το όνομά του. Το 1814-15 αντιπροσώπευσε την Πρωσία στο Συνέδριο της Βιέννης. Αργότερα εγκατέλειψε την πολιτική και αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ιδιαίτερα σε γλωσσολογικές μελέτες. Τα κυριότερα έργα του είναι: Ιδέες για τα όρια της δράσης του κράτους, που έγραψε το 1792 αλλά που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, το 1851· Αισθητικές μελέτες για τον «Αρμίνιο και τη Δωροθέα» του Γκέτε (1799), καθώς και η περίφημη μελέτη του Περί της ποικιλίας στη συγκρότηση της ανθρώπινης γλώσσας.